τετραδυναμία

η, Ν

βοτ. το φαινόμενο κατά το οποίο το άνθος φέρει έξι στήμονες, από τους οποίους οι τέσσερεις είναι επιμηκέστεροι από τους υπόλοιπους.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. tetradynamia < τετρ(α)-* + δύναμις + κατάλ. -ία. Η λ. μαρτυρείται από το 1799 στον Άνθ. Γαζή].